13e etappe Heringsdorf - Burg Stargard 104 km

verhaal van vrijdag; we hadden in Burg Stargard geen Wifi
 

Pfffff, wat een etappe vandaag, 104 km waarvan zeker 95 km met windkracht 4 op de kop! Het was voor mij afzien vandaag, ik kon vaak niet volgen en zat dan met mijn snufferd ook in de wind. Maar eerst even dank aan Jan en Rinus voor het kopwerk dat zij vandaag verricht hebben.

Maar eerst nog even terug naar gisteren. Zoals bekend worden de Jeugdherbergen in Duitsland niet alleen door jeugd bezocht maar ook door volwassenen. Vaak komen er ook groepen naar toe zoals met de school of sportclubs of het geloof etc. Gisteren was er een groep van ongeveer 40 personen, volwassen en kinderen die doofstom waren. We hadden dit bij het avondeten al gezien enerzijds omdat het zo stil was natuurlijk maar vooral omdat ze met gebaren met elkaar aan het communiceren waren. Toen we s’ avonds terugkwamen stond de hele groep in de tuin bij elkaar. Goed om te zien dat ook deze groep mensen de JHB’s weten te vinden voor hun gezamenlijke activiteiten.

Verder met vandaag: Het eerste stuk op het eiland Usedom waren voor mij bar en boos; een open vlakte en dan die wind op kop. De fietspaden gaan hier nog steeds naar boven en weer naar beneden etc… etc…. en als je dan met een bepaalde snelheid boven komt neem je die snelheid mee om af te dalen + het eerste stuk van de volgende klim. Maar als je zoals ik vandaag met moeite bovenkomt en dus geen snelheid hebt als je boven komt, fiets je constant achter de feiten aan. Na 45 km bereikte we Anklam; een behoorlijk plaats van waaruit bijna alle toeristen Usedom binnen rijden. Hier hebben we eerst bij een Backerei koffie en thee met koek gegeten en goed uitgerust en daarna naar een super om alle inkopen voor de rest van de dag te doen want we wisten wel dat we daarna weinig kans op een super zouden maken en dat bleek een juiste inschatting.

We zijn daarna ook nog door enkele dorpen gereden waar de tijd 50 jaar heeft stil gestaan; de kasseien in Parijs - Roubaix liggen er 10 keer beter bij dan hier en de trottoirtegels liggen zo schots en scheef dat het levensgevaarlijk is voor oudere mensen, om nog maar te zwijgen over de staat van de huizen en de rest van het straatmeubilair.

Verder valt er weinig nieuws te melden van deze etappe en om half 4 kwamen we na enkele extra stops moe maar voldaan aan. In deze Herberg is de wifi stuk (dus dit verhaal en 2 foto’s ontvangen jullie 1 dag later) en we kunnen hier ook alleen maar contant betalen. We  zitten letterlijk en figuurlijk in een gat.

groetjes,